Pika e mëngjesit. As zgjuar, as në gjumë.
Bie zilja e telefonit. E mbyll me përtesë. Bie prapë, shoh një numër të panjohur, por gjumi më doli dhe vendosa ta hap.
– Alë, alë! A n’ngjën!
– Po, po, ngjëj, po fël! – futem në rol, kurioz se kush mund të ishte ai që më zgjoi sot.
– Jam ni çobën! Na majti uku mër, i griu t’gjitha delet.
– Mos mor, kaq shumë qakan shtue!
– Po, po, kam pas maj’ niçin dele, e nizet mi ka pre deri ç’tahaj. Jan t’u mi gri krejt…
– Po çish kërkon prej meje?
– Pashajf, kam katër çen, por veç e han bukën kot… Cigrëjn e shkojn e m’çefen mas deleve. A mun tëm xhejsh ni çen t’majr anej ka Tirana, se vallahi asht t’u m’hik tufa…
– Vallahi sun munem me t’ndihmue! Se na kne e kemi ni çen bir çeni, po e kemi për vete…
