Në kohën e Zogut, një qeveritar i rangut të lartë shkon në një fshat të Dibrës dhe pyet se si silleshin nëpunësit e qeverisë me popullin e rrethit. Selim Mandri, një plak i zgjuar dhe i guximshëm, i drejtohet qeveritarit të ardhur:
– A do t’i marrish me vete këto nëpunësit që na ke sjellë apo do t’i lash këtu?
– Jo, do t’i la këtu, – foli pushtetari.…
Pika e mëngjesit. As zgjuar, as në gjumë.
Bie zilja e telefonit. E mbyll me përtesë. Bie prapë, shoh një numër të panjohur, por gjumi më doli dhe vendosa ta hap.
– Alë, alë! A n’ngjën!
– Po, po, ngjëj, po fël! – futem në rol, kurioz se kush mund të ishte ai që më zgjoi sot.
– Jam ni çobën!…
Shkon njëherë ndrikulla tek kumbara, ku po i ankohet se nuk shkonte mirë me njerëzit e shtëpisë.
– Kam një vëlla, kumarë, por me thënë të drejtën si vëlla të vetëm që e kam nuk po shkoj mirë hiç, nuk më respekton sa duhet dhe, e di, fajin ma ka vëllai jo kunata.
– Ndodh, moj ndrikull, ndodh, por bëj durim se ku dihet se çfarë halli ka dhe vëllai yt, – ia ktheu kumbara.…
Tre ditë para zgjedhjeve një grup vëzhguesish të zgjedhjeve ishin në Peshkopi. Një mëngjes, duke dalë nga Dobrova, njëri prej tyre, që e pinte duhanin shumë, pa që i kishin mbaruar cigaret. Dyqanet ishin mbyllur. Diku në dalje të qytetit, pa një xhip që po ecte trotuarit dhe mbante një cigare ndezur.
Ndaluan makinën dhe ai që pinte duhan – ishte edhe vetë dibran, e pyeti xhipin:
– Mimgjes o kushaj, i foli Xhipit!…
Lexo më shumë