Dritan Qoku ka lindur në Kërçishtë të Epërm të Dibrës më 30 qershor të vitin 1975. Pasi kreu arsimin fillor dhe të mesëm në vendlindje, përfundoi edhe studimet e larta në Fakultetin e Shkencave të natyrës, Tiranë. Ai sot është i martuar dhe ka dy fëmijë. Një aksident në vitin 2011, e detyroi të ulej në karrige me rrota, gjë që ndoshta e shtyu në rrugën e krijimtarisë aritstike.…
Lexo më shumë
Cikli poetik i Halil Teodoir “Vetëm s’më lë dot vetmia” është një tjetër hap në rrugën plot yje të ligjerimit poetik të këtij autori. Në këtë cikël ajo që pikas është një nevojë e shpirtit të poetit për të thurur vargje për vetminë, këtë gjëndje plotësie dhe boshi, këtë sprovë të ndjenjave dhe emocioneve të ndryshme. Vetminë, shpirti i poetit e ndjen si një zbrazje, e cila është me thellë dhe më e trishtë kur atë e gërryen braktisja e dashurisë.…
Lexo më shumë
… Lexo më shumëJahe Fida ka lindur me 20 gusht 1955 ne fshatin Grevë të qytetit të Peshkopisë. Në vitin 1974 përfundoi shkollën e mesme të Përgjithshme Peshkopi. Studimet universitare i mbaroi fill pas katër vitesh në Tiranë.
Jahe Fida ka botuar një sërë librash nga fusha të ndryshme si: Ekonomia e Tregut dhe Sindikatat, Shteti-Punëdhënësi dhe Punëmarrësi, Kumtesa dhe refenca shkencore. Ai është autori i vëllimeve poetike “Ëndërr e tjerrë në vite” dhe “Vargjet pikojnë mall”.
BOSH
E di se asgjë-ja ndodhet kudo
madje edhe në thellësinë e sinqeritetit
E di se edhe boshllëku ngjason me asgjë-në,
me hic-in.
Shumë gjera di për asgjë-në…
sa sirtaret e shpirtit nuk pranojnë dosje bosh, dosje me asgjë.
Ia di kuptimin deri në rrenjë këtij dreqi boshi, bosh…
e ndiej deri në pikën e fundit të qenies time
të cilën shkatërron dita ditës me asgjë-në e tij.…
… Lexo më shumëAstrit Balliu u lind në Muhurr të Dibrës më 5 maj 1973. Për shkak të varfërisë, në vitin e tretë gjimnaz, ndërpreu shkollën duke marrë rrugën e emigracionit, ashtu si shumë bashkëmoshatarë të tij. Prej 23 vitesh jeton e punon në Greqi.
Pasioni i tij për të shkruar ka lindur që në fëmijëri, por ai do bëhej i njohur për lexuesit me ardhjen e mediave të reja.
Jeta. Sa e bukur e krenare, por edhe sa e vuajtur e tragjike, sa e dhimbshme aq edhe fisnike, sa e shndritshme aq edhe e errësuar, sa e përkushtuar aq edhe gjurmëlënëse. Këto e plot të tjera lexuesi i zbulon në riledimin e librit poetik “Të fala nga Londra” të matjanit të fisnikërisë e të vuajtjeve Xhavit Gasa. Libri, sigurisht i thjeshtë duket në pamje, i vogël, por ai përmban madhështinë, vlerat, traditat, dritën e shpirtit e mbi të gjitha kronikën e jetës.…
Lexo më shumë
ROMANI “SHPRESË E THYER”, “VETINGU” I DEMOKRATAHURËS SHQIPTARE
Pamëdyshje e them qartazi se letërsia bashkëkohore dhe shoqëria shqiptare ka në dorë një vepër të re, një roman social-shoqëror që si i thonë prek në plagë, aty ku gëlon jeta e njerëzve të thjeshtë. Besoj se është i motivuar fakti sesi romani i shkrimtarit Dogjan Dervishi është pasqyra e kohës, pasqyra e dukurive të jetës e mbi të gjitha vetingu, i demokratahurës (apo siç thoshte i madhi Dritëro i demoshkërdhatërisë shqiptare).…
Lexo më shumëE lexova me nje frymë vëllimin e pestë poetik të poetit Islam Çenga. Kemi nevojë të lexojmëpoezi të tillë që tingëllon ëmbël, një poezi njerëzore me taban kombëtar e dashuri universale.
Islamin e njoh dhe e kam lexuar që herët. Ai ka shkruar që në gjimnaz dhe ka botuar në faqet e shtypit lokal e në gazetën “Zëri i Rinisë”.…
Lexo më shumë
Mevlud Buci,poet,publicist,analis,fabulist,gjurmues i pareshtur i shpirtit kolektiv popullor përmes fjalës së mençur,autor i 25 librave të zhanreve dhe fuqive estetike në rritje,vjen së fundmi me librin e ri,të strukturuar dhe konturuar në kapituj të ndryshëm,duke marrë në fokus,njerëz,vlera,të cilat ,duhet thënë, në mendjen dhe penën e tij, gjejnë një rrezatim të ri.Kjo së pari,sepse pena e Bucit zhdërvjellohet dhe lëviz në këtë zhdërvjelltësi përmes intonimit të sinqertë,duke u ndalur në bukuritë e shpirtit njerëzor,bukuri që gjendet më së shumti në rrjedhat e thjeshta të jetës njerëzore ,jo tek postet ministrore.…
Lexo më shumëJeta jote nuk është ajo që ke jetuar, por ajo që të kujtohet, ashtu siç të kujtohet për ta rrëfyer.
Gabriel Garcia Marquez
Sa herë i kthej vektorët e kujtesës prapa, më del që mbaj mend në imazhe të vagullta deri në moshën 5-vjeçare, ndërsa më tutje, të tjerat nuk janë pos imazhe të ndërtuara me ata çka më kanë treguar prindërit dhe ata që janë më të mëdhenjë se unë, teksa sot, në mënyrë krejt të pavetëdijshme i kam vetësuar si kujtime të miat.…
Lexo më shumë