HOMO IDIOTICUS
fluturojnë në ajër edhe gomerët më në fund
me maska në fytyrë që të mos infektohet Marsi
kam lënë tymosjen që të shpëtoj planetin
një cigare e imja ndezur në Afrikë
shkrin ajsbergun tënd në Arktik
ujërat përmbytin trutë bashkë me qytetin
pikërisht kur ti je duke u martuar me një ndërtesë
natyrisht pasi je divorcuar nga një pemë
që të tradhëtonte me një burrë
që deri në orën 12 të mesditës është grua
janë shtuar shumë ata që hedhin gurin në lumë
aq shumë sa nuk ka kush ta kërkojë më
në këtë botë ku nuk humbet asgjë veç mendjes
dhe mendja e humbur është uterusi ku ngjizen idiotët
dema të lumtur pasqyruar kokëposhtë
në sytë melankolikë të lopës së jetës…
Homo Idioticus ndryshe nga vëllai i tij Sapiens
për një grusht para nuk i shet Djallit vetëm shpirtin
por edhe mendjen…
Homo Idioticus është çfarë ai thotë që është
dhe këtë ti duhet ta pranosh pa kushte
e për të ti je çka ai vendos sipas rastit të të quajë
misogjin, homofob, racist, fashist, armik i njerëzisë
ka mikrofonin në dorë, altoparlantin, kërbaçin dhe pushtetin
me peshoren sakate të drejtësisë jep verdikte
ku inteligjenca jote shpallet kriminale, e jashtëligjshme
e dëmshme për fëmijët e 50 hijeve të Gjinisë…
rri në shtëpi dhe në ekran më shfaqet veç fytyrë e tij
me nofulla katrore dhe pa tipare
Homo Idioticus par exellence
shtyp butonin, ndërroj kanalin
por s’kam ku ta çoj, kudo shfaqet ai
e mbyll dhe marr udhën për në dyqanin e armëve
tjetër zgjidhje s’ka
duhet blerë një pistoletë patjetër…
në mos për ata
për veten…
NEKROLOGJI PËR ATA QË S’KANË VDEKUR AKOMA
Njeriun Natyral e shpallën të vjetëruar
dhe mendjet perverse krijuan Njeriun e Ri
në laboratorët ku prej kohësh nuk ka më minj
siç krijuan më parë lule të bukura pa erë
dhe Delen Dolly dhe deledashët
me vështrimin e pikëlluar
krim dhe idiotësi përzjerë
në raportin një me një…
ruhuni nga zhdukja, o njerëz të vjetër,
po shtohen çdo ditë ata që nuk e dinë ç’janë
me sy metalikë si dyert e varrezës tuaj
krijesa plastike pa din e iman
kujdes, o të vjetëruar!…
Lexo më shumë
Katundi ka atmosferë të zymtë kur qentë që mbahen lidhur me zinxhirë, qajnë me angullimë lirinë e mohuar.
Njëmbëdhjet vëllime me poezi për të rritur, katër libra me poezi për fëmijë, pesë libra me fabula e poema, tre me hajke, dy me sonete, një me tekste këngësh, tre libra me përkthime të soneteve të Shekspirit, gjashtë romane dhe dy vëllime me tregime, si dhe tre albume me këngë, padyshim që përbëjnë një bilanc mjaft të pasur të poetit, prozatorit dhe kanautorit të mirënjohur Naim Berisha.…
Më qëlloi (krejt papritmas) me ndejtë me të… Më thanë të drejtën i druhesha atij takimi, siç na ndodh kur ndeshim përballë një shok ushtrie mbas 30 e kusur vitesh, ndonëse koha e kalueme bashkë ka qenë e pakrahasueshme me askënd tjetër për sinqeritetin, ngushëllimet, trishtimin dhe sfilitjet; për zhgënjimet dhe hidhësitë e një jete pa shpresa, përkundër andrrimeve nën qiellin e natës dyst me yje që shkëlqejnë e kputen honeve të errët; për ngashërimat e heshtuna me kokën e mbulueme ndën batanijet e ashpra ushtarake… Po, por nuk mjaftuakan as këto, se na, prapëseprapë, i bishtnojmë takimit: kthejmë kokën mënjanë, kinse nuk e vemë oroe, kinse jemi t’përpimë prej punës, ndërkohë që vigjëlojmë veshëcurrekë, derisa momenti i takimit të jetë shmangë.…
Kur lexon librin e të nderuarit Qazim Prejsi, titulluar “Katër-Grykët e Dibrës, Vendlindja jonë” (vëllimi i parë dhe i dytë) vetvetiu lexuesit i lind pyetja: Ku e gjenë ky njeri gjithë këtë vullnet e përkushtim për të dokumentuar historinë e një zone që nga lashtësia e deri në ditët e sotme dhe cila është shtysa që e nxit në këtë ndërmarrje, satë vështirë, po aq edhe me përgjegjësi.…
Doktor Agimin e shqetësonte shumë mjekimi i të sëmurëve me prishje kronike të punimit të zemrës – një gjendje e rëndë paaftësuese që vjen kryesisht për shkak të dëmtimit të muskulit të zemrës nga shkaqe të ndryshme. Të sëmurët shtroheshin në spital, mjekoheshin me injeksione brendavenore të një bari që quhej strofantinë dhe ujëzbrazës me bazë zhive.…
Në një katund njerëzit shkonin dhe faleshin tek një trung lisi. Nuk i binte kujt ndërmend për të ndërtuar xhami se puna, sipas tyre, bëhej njësoj. Vetëm një burri kjo gjë nuk i dukej për së mbari. Të falesh pranë një druri, sipas tij, do të thoshte se i besoje atij druri dhe drurëve të tjerë, shkurt, i besoje çdo sendi të natyrës, çka ishte një mëkat i madh.…
Poetët janë një rracë e çuditshme njerëzore, preken e tjetërsohen si me magji, edhe nga një buzëqeshje e luleve në pranverë, edhe nga stina e dimrit e nga dallgët e detit. Një poete të tillë njoh edhe unë, që në fakt çdo ditë i hap portat e ditës së saj me buzëqeshje dhe oshëtima, me dallgë deti e lule vjollcë pranverë, me këngët e shpirtit që nuk rreshtin kurrë nga gurra e madhe dhe e pashtershme e lirikave të saj.…
PA FRE
Sabri Allamani po mendonte të fejojë e martojë, vajzën e fundit, Sabrijen. Kishte martuar pesë fëmijë deri atëherë, tre djem dhe dy vajza dhe kjo e fundit do të mbyllte ciklin e martesave . Një rezultat i barabartë, gjithsesi, tre nuse të marra dhe tre vajza të dhëna. Duke qenë dhe vetë mësues, kishte dashur ta shkollojë dhe më tej, por Sabria nuk kishte shkuar më shumë se shkolla e mesme.…