Falënderim e mirënjohje e veçantë i takon Hysen Ukës, që bëri aq shumë sakrifica për t’u realizuar një vepër e tillë.
Hysen Uka, nismëtari i parë për ndërtimin e rrugës Tiranë – Dibër. Në foto pranë Zall Bastarit, 9 shtator 1999. Foto: Avni Sala.
RRUGA E ARBRIT
Kur thua “Rruga e Arbrit”, me siguri të kujtohet dhe një njeri, jo shumë i madh në trup e në fizik, por i madh dhe i rëndë në peshën e mendimit dhe të vizionit.…
Në prozën e Xhafer Martinit një vend të veçantë zënë novelat (NOVELA, 2012). Në këtë vëllim janë përfshirë shtatë novela, që mbajnë titujt: “Korbin Kosta”, “Luna Kuna”, “Kushërira”, “Të dua, Bela”, “Trashëgimi”, “Bolsheviku i vogël” dhe “Balada e Drenushës”. Është një mëkat kulturor që këto novela kanë kaluar pa u vënë re, pa u analizuar dhe pa u përgjithësuar për vlerat e larta artistike që kanë.…
A do të japë shteti grek një shesh për t’i ngritur një monument Gjergj Kastriotit-Skënderbeut?
Po japim dhjetëra hektarë tokë për varrosjen e eshtrave të ushtarëve grekë, por pse të mos jepen disa dhjetëra metro katrorë tokë për një monument të Skënderbeut, “Pionier i mbrojtjes së krishterimit” në Athinë?
Pyetje për ATJE dhe KËTU: shtetit shqiptar me institucione të plota dhe tubimeve shqiptare, të vegjël e të mëdhenj, në Athinë dhe më gjerë.:
A është vënë në tryezën e bisedimeve të shumta, ec e jakët për “detin”, “patentat”, “ligjin e luftës”, “toponimet”…një ngjarje e madhe historike dhe një personalitet që nuk ka pse të mos jetë i të “dy palëve”, i “shumë palëve”, “mbarë evropian”, pse jo “botërorë”, më thjesht “e tre kontinenteve”, Gjergj Gjon Kastriotit-Skënderbeu, shikuar në një mendim e veprimtari të përbashkët?…
Megjithëse nga kjo zonë, mbas vitit 1991, janë larguar mbi gjysma e banorëve të saj për jetë më të mirë, përsëri duhet theksuar se pas tyre kanë lënë resurse të mëdha për të jetuar, të cilat presin zhvillim, si në turizëm malorë, në mbarështim të blegtorisë, sidomos të dhisë, por dhe të frutikulturës të përshtatshëm për këtë zonë, si arra, lajthia për të cilat ka dhe shumë kërkesa në treg.
Vendimi i Këshilli Komunal për të vendosur shtatore e “Gjeneralit me shajak” sjell reagimin e piktorit të njohur Zaim Elezi: “Boceti i shtatores i bërë publikë ka probleme me vizatimin, plastikën, modelimin dhe ajo që nuk tolerohet është kompozimi shumë i konsumuar, i parë dhe stërparë”.
Skicë ide e projektit – jo përfundimtar, publikuar nga Kryetari i Këshillit Komunal të Dibrës, z.…
Lexo më shumë
Njëzet e tetë vjet më parë, në nëntor 1992, mësova se lapidari modest kushtuar fitores së madhe në betejën epike të Lanë-Lurës, ( 26, 27 e 28 tetorit 1921), betejë ku Dibranët, (të vetëm, pa ndihmën e askujt, siç ndodhi në Vlorë më 1920 ku mori pjesë e gjithë Shqipëria) fituan betejën më të madhe (pas 18 betejave fitimtare të Skënderbeut kundër perandorisë osmane në Dibër në shekullin XV), betejën kundër pushtuesit serbo-jugosllav duke e mbyt atë në Drinin e Zi, lapidari simbol i asaj fitoreje u shkatërrua, u shkul nga vendi.…
Ka 10 vjet, që m’u krijua ideja për të shkruar një libër biografik për zonën time. Nxitjen për këtë ide ma dhanë disa kolegë e intelektualë dibranë, që kanë shkruar libra biografikë për zonat e tyre, si p.sh., për Sllovën, Shumbatin, Sohadollin, Grezhdanin, Maqellarën, Muhurrin apo Zall-Dardhën. Mirëpo nuk është e lehtë të shkruash një libër, sidomos një libër biografik.
Duhet të gërmosh thellë në kujtesën e popullit, në libra historikë, në arkiva apo muze, për të nxjerrë të dhëna e dokumente për të bërë një libër me vlerë.…
Presidenti i Republikës Ilir Meta vizitoi më 22 nëntor Dibrën e Madhe, ku mori pjesë edhe në akademinë solemne kushtuar 111-vjetorit të “Kongresit të Dibrës”. Të pranishëm në këtë akademi ishin edhe kryetari i Parlamentit të Maqedonisë së Veriut, Talat Xhaferri, kryetari i BDI-së, Ali Ahmeti, ambasadori i Shqipërisë në Maqedoninë e Veriut, Fatos Reka, kryetari i Komunës Hekuran Duka, autoritete qendrore e vendore, klerikë, historianë e përfaqësues nga diaspora shqiptare.…
E kam jetuar vrullshëm jetën në Dibër, ku linda një ditë maji 1941, ku punova me përkushtim e dashuri, ku brodha nga Llanga në Draj Reç e Mërkurth të Lurës, ku derdha shpirtin tim në shkrime që do të desha ti mbledh një ditë bashkë në libra, ku fiksova në celuloid mijëra e mijëra pamje, njerëz e evenimente historike, ku më se dhjetëmijë prej negativëve kam arritur ti fusë në një arkiv vetjak.…
Njëzet e tetë vjet të shkuara, saktësisht më 13 dhjetor 1992, u hap zyrtarisht Pika Kufitare e Bllatës, u përqafuan për të mos u shkëputur më kurrë burra e gra të moshuar që 45 vjet të shkuara ishin ndarë dhimbshëm, me lot në sy, me brengë në zemër, të rinj e të reja që nuk e kuptuan (dhe nuk e kuptojnë) pse në vitin e egër 1913 i ndanë për palce fuqitë e mëdha në Londër, pse 45 vjet i ndau ideologjia e mbjellë në një tokë shterpë që as e ujiste, as e prashiste, as e ushqente…
Më 13 dhjetor 1992 u thye kufiri shqiptaro-shqiptar…
Një precedent pak ndryshe nga thyerja e Murit të Berlinit…
Në prozën e Xhafer Martinit një vend të veçantë zënë novelat (NOVELA, 2012). Në këtë vëllim janë përfshirë shtatë novela, që mbajnë titujt: “Korbin Kosta”, “Luna Kuna”, “Kushërira”, “Të dua, Bela”, “Trashëgimi”, “Bolsheviku i vogël” dhe “Balada e Drenushës”. Është një mëkat kulturor që këto novela kanë kaluar pa u vënë re, pa u analizuar dhe pa u përgjithësuar për vlerat e larta artistike që kanë.…
Njëzet e tetë vjet më parë, në nëntor 1992, mësova se lapidari modest kushtuar fitores së madhe në betejën epike të Lanë-Lurës, ( 26, 27 e 28 tetorit 1921), betejë ku Dibranët, (të vetëm, pa ndihmën e askujt, siç ndodhi në Vlorë më 1920 ku mori pjesë e gjithë Shqipëria) fituan betejën më të madhe (pas 18 betejave fitimtare të Skënderbeut kundër perandorisë osmane në Dibër në shekullin XV), betejën kundër pushtuesit serbo-jugosllav duke e mbyt atë në Drinin e Zi, lapidari simbol i asaj fitoreje u shkatërrua, u shkul nga vendi.…
