Pse në përmbledhjen me tregime të Agron Tufës “Kur këndonin gjelat e tretë” mungon edhe
perspektiva e vrasësve, dhunuesve, dhe e masakruesve, vetë “Njeriut të ri” të komunizmit?
Kjo, në fund të fundit kërkon përballjen e dëshmive.
Pse në përmbledhjen me tregime të Agron Tufës “Kur këndonin gjelat e tretë” mungon edhe perspektiva e vrasësve, dhunuesve, dhe e masakruesve, vetë “Njeriut të ri” të komunizmit?…
Lexo më shumë
Kjo kullë e grymët në fund të katundit,
Tepara nisi vashat, mandej djalin e fundit.
Me mote nëpër botë, ku tek e tek, ku dyshe,
U kthyen vajzat shndërruar dallëndyshe.
Mandej kthyen djemtë tek e tek e trumba,
Shndërruar dhe ata në tufa me pëllumba.
Mbyllur gjetën kullën. Prindërit – në varreza.
Qark mureve në muzg vërtiteshin bukureza.
Të hynin s’iu desh, se s’kishte frymë njeriu,
Se shpirtrat e të vdekurve kuptohen vetvetiu,
Andaj zunë të sillen rreth kullës palë-palë,
Dallndyshe e pëllumba si njerëz të gjallë;
Me çvit-çvit, gugatje si motit ndër shpërgenj,
I pritën nanë e babë – dy garguj të mëdhenj.…
1
kujtime të paharruar, harruar pa u ndërruar
si fletët e kalendarëve në hotele të dorës së dytë
ku serviren kokteile turbullues poetësh
në ditë të mbushura me të qeshura të bujshme
dhe netë tropikale me lotë të nxehtë
kur ti ndjeheshe Marianne dhe më quaje Leonard
pak kohë para se të bëhesha Neruda yt…
2
kemi dashur gjithnjë të fluturojmë, e dashur,
dhe nuk kemi bërë ndonjë mëkat
e vështirë të mbetesh me këmbë mbi tokë
kur ndjehesh re dhe dhe të thërrasin qiejt
me zërin prej shiu dhe Chardonay
derdhur bujarisht mbi ne të dy
nga Perënditë takikardike të Fundjavës
e vogël sa një avion dyvendësh ëndrra jonë
dhe gjumi aeroport për njerëz me flatra
ndaj dhe ti pranë meje nuk ecje, por fluturoje,
qeshje aq fort sa orenditë e shpirtit dridheshin
tingëllonin qelqet dhe gëzimi derdhej si vera
nga gotat e servirura në trenat e shpejtë
e mban mend?…
Unë e di, o Bajazit vëllai, se nuk do të di ta shkruaj këtë histori, sepse nuk jam asi kalemxhiu me shkollë. Po meqenëse ti je larg e m’u lute që të ta kallzoja me të shkruar, po e provoj një herë. Të dalë ku të dalë! Veç, të lutem, o Bajazit, nëse nuk ia dal dot mbanë ta kërrell ashtu si duhet, mos më tall, mos më qesh e mos ia jep askujt ta lexojë.…
Lexo më shumë
Sa këngë janë kënduar për Drinin, sa legjenda janë treguar për të! Sa ndodhi dhe ngjarje! Sa urime, por dhe mallkime ka marrë Drini i Zi! Thonë se në kohë të hershme Drini ka qenë thjesht një lumë. Ndoshta nuk ka pasur as emrin që ka sot.
Edhe i zi nuk i thoshin atëherë, se uji i tij nuk është as i zi e as i kuq edhe kur vjen i rrëmbyeshëm.…
Në sistemin socialist, taksat bujqësore, quheshin detyrime. Me siguri, ky term i ri, ishte një huazim që si shumë të tjerë, hynë në gjuhën shqipe dhe e “pasuruan” atë me fjalë të “reja” që për të gjetë kuptimin e tyre, u bë i domosdoshëm fjalori.
Në vitet `50, për bujqit, u dekretua një detyrim shtesë mbi tokën. Në fakt ai ishte blegtoral dhe përfshinte mishin, leshin dhe vezët.…
Lexo më shumë
Tregohet ndër dibranë se Hoxhollët e Dibrës përbënin një fis të madh e të dëgjuar në ato anë, të cilët në kohën e pushtimit osman i kishin kërkuar Vezirit të Shkodrës vajzën për nuse në fisin e tyre. Kishin shkuar disa muaj që ishte rënë në ujdi dhe kishin bërë adetet e rastit që i takonin një fejese. Pritej vetëm fjala e Vezirit si babai i vajzës për të caktuar ditën e dasmës.…
Lexo më shumë
Magazinieri i kooperativës, Nik Tuzi, ngase ndjente dhimbje koke, la në magazinë dy punëtorët e shërbimit dhe u nis për në shtëpi të pinte një tablet aspirinë, të hante edhe drekën dhe të kthehej sërish.
Teksa rrotullonte çelësin në bravë, i erdhi në vesh zëri i gruas, që nxorri një klithmë të mbytur e pëshpëriti nëpër dhëmbë diçka si “Uaaa, ç’na gjeti”!…
Me emrin e Naim Berishës lidhet një krijimtari e gjërë dhe e larmishme letrare, me fokusime emocionale të ngjeshura rreth kujtesës, si bartëse e të ndodhurës dhe mesazhim në kohë. Gjithashtu me emrin e tij lidhet talenti muzikor, si krijues tekstesh e muzike, si interpretues kënge me një profil të veçantë, që përcjell një botë të tejndezur nga pasioni për të bukurën, për traditën dhe risitë e modernitetit.…
Lexo më shumë
Dy vëllezër jetonin të ndarë. I vogli punonte shumë, kurse i madhi jetonte “ku rrafsha, mos u vrafsha”.
Pasurinë e bëri rrush e kumbulla për një kohë të shkurtër. Tokën e la djerrë. Mori gruan dhe fëmijët, ia çoi në derë vëllait të vogël, dhe i tha:
Do të bëj një rrugë. Derisa të kthehem, mbaji ti.
Po ku do të shkosh?…