Thuhet se ka nisur shkolla shqipe në vitin shkollor 1916- 1917, por me ikjen e austro- hungarezëve dhe me pushtimin serb, në këtë periudhë të tmerrshme për gjithë trevën, shkolla nuk vijoi dhe u mbyll.
Në historikun e Arsimit dihet se Austro Hungaria ka bërë një politikë pozitive arsimore duke filluar me Komisinë Letrare të Shkodrës, por në zonën tonë nuk la gjurmë për t’u mbajtur mend.…
Të indinjuar nga injorimi sistematik i Dibrës nga shteti shqiptar, dhe veçanërisht nga premtimet boshe dhe mashtrimet e qeverive që nga viti 2005, më 18 mars 2013, një grup intelektualësh dibranë në Tiranë dhe jashtë vendit iniciuan peticionin online për Rrugën e Arbërit. Për këtë vepër, dibranët po lobojnë pa reshtur që prej një çerek shekulli, me shprese se, në demokraci, edhe ata do të jenë të barabartë mes të barabartëve.…
Lexo më shumë“Një britmë shurdhuese,disa tinguj të një frymëmarrjeje të lodhur ,fytyrë e saj që mbytet në det lotësh dhe guaskë e krenarisë që i humb në shkretëtirën e mëkatit të tjetrit pasohen nga zhurmë hapash të një kolonizatori jetësh, nënqeshje djallëzore dhe vështrimi ulkonjar i atij,që është dhe burgu shpirtëror i asaj.” Këto janë vetëm disa detaje nga qoshet e errëta të situatave ndërmjet çifteve shqiptare ,të cilat vazhdojnë të përbalten dhe në rrethanat e ditëve të sotme nga llumi i injorancës, që i ka përlyer tashmë mendimet e shumë meshkujve të prangosur nga padija.…
Lexo më shumë
… Lexo më shumëLibri “Jetë në veprat e mëdha” është një autobiografi e një inxhinieri, i cili largohet fëmijë nga vendlindja dhe gjithë jetën është në ndërtim të veprave të mëdha, hidrocentrale, rrugë, hekurudhë, ura etj.
Në librin e botuar është jeta e tij në hidrocentralin e Fierzës, ku punoi mbi 9 vjet, dhe më pas në HEC e Komanit mbi 4 vjet, janë shokët, kolegët, miqtë, familja, Dibra dhe dibranët, me të cilët ka punuar në ato vepra të rëndësishme, me të cilët ka ndarë gëzimet, vështirësitë, ka diskutuar e debatuar për problemet dhe shqetësimet e jetës dhe punës.
Para disa ditësh përcollëm në banesën e fundit Bajkenin, njeriun tonë të dashur të zemrës.
U nda nga jeta në mënyrë kaq të shpejtë e të papritur e në moshë të re, duke lënë në pikëllim të thellë prindërit, vajzën, Imeldën, vëlla Dritanin, kushërinjtë, miqtë dhe gjithë shokët e punës, të cilët e kishin si vëlla. Na la pas hidhërim e dhimbje.…
Dita e Verës është një festë me origjinë të lashtë. Kjo festë konsiderohet si arbëreshe dhe në thelbin e vet, pagane. Festimi kryhet në nderim të tokës dhe natyrës së bukur shqiptare, bimësisë që merr jetë në këtë këtë periudhë kohore, pas një dimri të fortë dhe të acartë . Tashmë kjo festë është bërë edhe ditë kombëtare pushimi, duke i dhënë kështu rëndësinë dhe hapsirën e duhur.…
Lexo më shumëHamdi Dizdari ishte komshiu ynë. Kishte qenë tregtar i suksesshëm me dyqane e shtëpi, sigurisht të shtetëzuara. Tani ishte kthyer në karrocier që na sillte drutë e zjarrit. I jepnim triskat e druve dhe ai me karrocën e tij, na i sillte në shtëpi. Kjo na kursente kohen për të shkuar në fushën e baltosur të druve. Z. Hamdiu, siç i thërriste nëna ime, ishte një burrë i gjatë, i shëndoshë, faqekuq.…
Lexo më shumëMë 6 shkurt të vitit 2017 u nda nga jeta njeri nga shokët më të mirë të Gjeologjisë së Tiranës, biznesmeni i familjes Doçi të Lurës, Preng Llesh Doçi. Me ndarjen nga jeta të Prengës familja Doçi, humbi njeriun më të shtrenjtë të familjes së tyre, kushurinjtë, të afërmit, miqtë e shokët e punës humbën kushuririn, mikun e shokun e tyre më të mirë, Preng Llesh Doçin.…
Lexo më shumë
Një shtëpi e thjeshtë tiranase me avlli në një rrugicë që takohet me rrugën Hoxha Tahsim…
Një shtëpi e ringritur nga një zjarr në vitet shtatëdhjetë, zjarr që mori mes flakëve kujtesën e shkruar të tre brezave, por nuk preku kujtesën e të zotit të shtëpisë, Mentor Zeraliut, jeta e të cilit shkon drejt shekullit… Ulur në ballkon, përballë një limoni tek i cili, siç më tha, numëroheshin 180 kokrra të pjekura, me vështrimin mbi një karton mbi të cilin end figura me fara hurme të ndara në mes…
Ngrihet në këmbë, më përqafon dhe më fton të ulem përballë.…
Foto © Grehans Uka
Në kthimin tim në Dibër pas shkëputjes së parë të gjatë; fiks tre muaj mu dashuruan sytë me pamjen që ndesh në të hyrë të qytetit, aty mbi kodra tek futesh në Dobrovë. Këtë pamje nuk ma lanë pemët ndanë rrugës, ti cilat rrëshqisnin mbi sytë e mi, dhe unë nuk mundja të ngopesha me pamjen që me kënaqësinë time ndeshej për së pari herë.…
Lexo më shumë